O św. Józefie Kalasancjuszu powiedziano, że był największym świętym wśród pedagogów i największym pedagogiem wśród świętych… Urodził się w Peralta de la Sal, w Hiszpanii, w roku 1557. W kilka lat po otrzymaniu święceń kapłańskich przybył do Rzymu. Celem podróży było zdobycie beneficjum kościelnego. Stało się jednak coś, czego się nie spodziewał… W ubogiej dzielnicy Zatybrze, dzięki natchnieniu Ducha Świętego, odkrył Boga prawdziwie obecnego w dzieciach ubogich i opuszczonych.
Postanowił zmienić swoje plany i biednym dzieciom poświęcić resztę swojego życia. W roku 1597 przy kościele św. Doroty na Zatybrzu w Rzymie założył dla nich szkołę. Dzięki niej zyskiwały podstawowe umiejętności: czytania, pisania, liczenia, poznawały katechizm. Była to pierwsza w Europie szkoła podstawowa rozumiana w duchu nowożytnym – bezpłatna, dostępna dla wszystkich bez ograniczeń, a nawet szczególnie skierowana do biednych, szkoła dla dzieci różnych religii i wyznań.
W ten sposób Kalasancjusz przygotował reformę Kościoła i społeczeństwa. Swej szkole oddał całe swoje długie życie świadomie rezygnując z powrotu do ojczyzny. Wyraził to w liście do krewnych: Tu w Rzymie, odnalazłem najlepszy sposób służenia Bogu i ludziom. I nie porzucę tego dla żadnej rzeczy na świecie.
Aby nadać trwałość swojemu dziełu, założył Zakon Szkół Pobożnych (pijarów), w którym kapłani i bracia realizują apostolstwo nauczania i wychowania w oparciu o hasło: Pobożność i Nauka. Józef Kalasancjusz umarł w Rzymie, w nocy z 24 na 25 sierpnia 1648 roku. W 1748 r. Józef Kalasancjusz został beatyfikowany, a kilkanaście lat później kanonizowany. W 1948 r. papież Pius XII ogłosił go “Patronem podstawowych szkół chrześcijańskich na całym świecie”.