Trzeba się modlić o głęboką wiarę dla kapłanów, by myślenie o sobie i kapłaństwie opierali o Ewangelię, a nie o zmieniające się ludzkie mody i opinie. Formacja kapłańska zmierza przede wszystkim do tego, by „kapłan był człowiekiem wiary i by stawał się nim coraz bardziej: by widział siebie zawsze w prawdzie, oczyma Chrystusa” (Jan Paweł II).
Św. Paweł prosi chrześcijan, by patrzyli na kapłana oczyma wiary: „Niech więc uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych” (1 Kor 4,1).
Obecnie często podkreśla się, że ksiądz jest oceniany według postępowania. Dla wielu nie jest ważne to, że ktoś został wyświęcony, ale ważne jest, jakim jest kapłanem. Jest to wielkie zobowiązanie dla tych, którzy otrzymali sakrament święceń: „A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny” (1 Kor 4,2).
Potrzebna jest wiara, aby korzystać z posługi kapłana, także wtedy, gdy sprawuje Eucharystię niezbyt pobożnie, spowiada zbyt szybko i nie zawsze w życiu potwierdza to, co głosi. Wierni mają prawo stawiać księżom wysokie wymagania, ale winni pamiętać o modlitwie za biskupów, księży — prezbiterów i diakonów. W rozmowach o duchownych winna się wyrażać i objawiać wiara w spojrzeniu na Kościół i na tych, którzy zostali wyświęceni.
Ojciec Święty zwraca też uwagę na to, że wiara w kapłaństwie jest podstawą miłości między kapłanami: „Musi uznawać tę samą prawdę we współbraciach, co jest podstawą szacunku i miłości wobec innych kapłanów” (Pastores… p. 73).