„Władza” biskupa
Biskupi uczestniczą w godności i zadaniach Chrystusa Pasterza i Króla. „Kierują powierzonymi sobie poszczególnymi Kościołami jako zastępcy i legaci Chrystusa radami, zachętami i przykładami, ale także mocą swego autorytetu i władzy świętej” (Katechizm Kościoła Katolickiego, p. 894).
Władza, jaką biskup sprawuje w imieniu Chrystusa, jest „własna, zwyczajna i bezpośrednia”, to znaczy biskup nie jest zastępcą papieża, ale swoją władzę powinien wykonywać „w jedności z całym Kościołem pod przewodnictwem papieża” (p. 895).
Swoją władzę w diecezji biskup spełnia z pomocą urzędu zwanego Kurią Biskupią. Zazwyczaj, szczególnie w Polsce, posiada biskupów współpracowników (biskupi pomocniczy). Władza biskupa obejmuje wszystkich katolików w diecezji, ale w szczególności księży, którzy w czasie święceń przyrzekają posłuszeństwo swemu biskupowi. Księża, posłuszni biskupowi, spełniają zadania, jakie im zleci. Niektórzy świeccy, a także osoby zakonne, otrzymują od biskupa „misję kanoniczną”, czyli szczególne prawo do apostolstwa i szczególne zadanie do wypełnienia (katechizacja, duszpasterstwo rodzin).
Dla każdego biskupa wzorem jest Chrystus, Dobry Pasterz, który prowadzi owce do Ojca i daje życie za swoje owce. Udział w godności Chrystusa-Króla przypomina biskupowi, że „służyć, to znaczy królować”.