Katechizm podkreśla, że biskupi, jako następcy Apostołów, cieszą się szczególną opieką Ducha Świętego w nauczaniu zwyczajnym. Gdy zgodnie z papieżem i innymi biskupami nauczają w sprawach wiary i moralności, choć nie wypowiadają się w „sposób definitywny”, wtedy także przekazują autentyczną naukę Chrystusa, i wierni winni im okazać „religijną uległość ducha” (p. 892).
Wiadomą jest rzeczą, że biskup przekazuje prawdy wiary i zasady moralne w sobie właściwy sposób. W jego homiliach i listach pasterskich objawia się temperament, wiedza, doświadczenie apostolskie i życie wewnętrzne. Ważne jest, by słuchać nauczania biskupa z wiarą. Mając nawet inny pogląd na przykład na ocenę rzeczywistości, nie traktować nauczania wiary i moralności jako „jego poglądów”, czy „poglądów papieża”. Dla członków Kościoła Katolickiego nauczanie Piotra naszych czasów i następców Apostołów w sprawach wiary i zasad moralnych jest przekazywaniem nauki Chrystusa.
Co to znaczy, że biskup pełni misję uświęcenia?
Biskup pełni misję uświęcania. Jest „szafarzem łaski najwyższego kapłaństwa, w szczególności w Eucharystii” (Katechizm, p. 893).
Każdy biskup, ale przede wszystkim biskup diecezjalny, pełni misję uświęcania przez modlitwę i posługę sakramentów. Tylko biskup może udzielać sakramentu święceń: biskupstwa, prezbiteratu i diakonatu. Biskup udziela sakramentu bierzmowania, ale może zlecić szafarstwo tego sakramentu prezbiterowi (księdzu).