Pokuta

Poza blogiem, Sakramenty

Sakrament Pokuty – kiedy jest sprawowany? Jak dobrze się do niego przygotować? 

Sakrament Pokuty jest sprawowany w naszej parafii na początku każdej Mszą świętą. Spowiednik przychodzi o godzinie rozpoczęcia Mszą św. i jeśli nie ma osób chcących skorzystać z sakramentu, po kilku minutach od rozpoczęcia Mszy św. wychodzi, dlatego prosimy o nie zwlekanie z podchodzeniem do konfesjonału.

Dodatkowo CODZIENNIE od godz. 18:00 do 19:00 istnieje stały dyżur kapłana w konfesjonale, w tym czasie w kościele trwa Adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.

Jak jest nazywany?

Nazywa się go sakramentem pokuty, ponieważ jest osobistą i sakramentalną drogą nawrócenia, skruchy, wyznania grzechów i zadośćuczynienia.
Nazywa się go sakramentem nawrócenia, ponieważ urzeczywistnia w sposób sakramentalny nawrócenie do Boga, drogę powrotu do Ojca, od którego człowiek oddalił się przez grzech. Nazywa się go sakramentem przebaczenia, ponieważ przez sakramentalne rozgrzeszenie wypowiedziane słowami kapłana Bóg udziela penitentowi „przebaczenia i pokoju”.
Nazywa się go sakramentem pojednania, które dokonuje się pomiędzy grzesznym penitentem a miłosiernym Ojcem.
Najczęściej nazywany jest spowiedzią, ponieważ oskarżenie – spowiedź z grzechów przed kapłanem jest istotnym elementem tego sakramentu. Stwierdzenie: byłem u spowiedzi znaczy przystąpiłem do sakramenty pokuty.

Od grzechu do pojednania

Grzech jest przede wszystkim obrazą Boga, zerwaniem jedności z Nim. Narusza on równocześnie komunię z Kościołem.
Tylko Bóg przebacza grzechy. Ponieważ Jezus jest Synem Bożym, mówi o sobie: „Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów” (Mk 2, 10), i wykonuje tę Boską władzę: „Odpuszczone są twoje grzechy”. Ponadto, na mocy swego Boskiego autorytetu, Jezus daje tę władzę ludziom, by ją wykonywali w Jego imieniu.
Wykonywanie władzy odpuszczania grzechów powierzył jednak Chrystus władzy apostolskiej, której została zlecona „posługa jednania” (2 Kor 5,18).
Władzę odpuszczania wszystkich grzechów „w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” mają na mocy sakramentu święceń biskupi i prezbiterzy.
Udzielając sakramentu pokuty, kapłan wypełnia posługę Dobrego Pasterza, który szuka zagubionej owcy; posługę dobrego Samarytanina, który opatruje rany; Ojca, który czeka na syna marnotrawnego i przyjmuje go, gdy powraca; sprawiedliwego Sędziego, który nie ma względu na osobę i którego sąd jest sprawiedliwy, a równocześnie miłosierny.
Cała skuteczność sakramentu pokuty polega na przywróceniu nam łaski Bożej i zjednoczeniu nas z Bogiem. Celem i skutkiem tego sakramentu jest więc pojednanie z Bogiem.
Po spowiedzi wstępuje w penitenta pokój i pogoda sumienia wraz z wielką pociechą duchową. Sakrament pojednania przynosi prawdziwe „zmartwychwstanie duchowe”, przywraca jedność z Kościołem, naprawia zerwaną więź z najbliższym i umacnia nas duchowo.

Modlitwa przed spowiedzią

Duchu Święty oświeć mój rozum, abym poznał moje grzechy, a szczególnie wszystkie grzechy śmiertelne, ich liczbę i okoliczności.
Porusz moje serce, abym za grzechy szczerze żałował.
Umacniaj we mnie szczere pragnienie poprawy, abym na przyszłość unikał wszystkich grzechów i okazji do nich.
Pobudź moją wolę, abym moje grzechy pokornie, odważnie i z żalem serca wyznał.
Spraw Panie, abym się szczerze przygotował do spowiedzi, z Tobą się pojednał i dostąpił Twojego pokoju.
Proszę Cię o to przez Jezusa Chrystusa, Pana i Zbawiciela naszego. Amen.

PRZYGOTOWANIE DO SPOWIEDZI

Tradycyjnie mówimy o pięciu warunkach dobrej spowiedzi. Są to:

  1. Rachunek sumienia
  2. Żal za grzechy
  3. Mocne postanowienie poprawy
  4. Wyznanie grzechów
  5. Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.

Formuła spowiedzi:

Po podejściu do konfesjonału penitent (czyli osoba spowiadająca się) mówi.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

Na wieki wieków. Amen

Następnie penitent żegna się mówiąc:

W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Penitent, określa swój stan, czas ostatniej spowiedzi oraz inne okoliczności, których poznanie jest potrzebne spowiednikowi, tymi lub podobnymi słowami:

Ostatni raz u spowiedzi świętej byłem … Zadaną pokutę odprawiłem, obraziłem Pana Boga następującymi grzechami.

Następnie penitent wyznaje swoje grzechy.

Więcej grzechów nie pamiętam za wszystkie serdecznie żałuję, proszę o pokutę i rozgrzeszenie. 

Kapłan udziela nauki, wyznacza pokutę i udziela rozgrzeszenia:

Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła.

I JA ODPUSZCZAM TOBIE GRZECHY W IMIĘ OJCA I SYNA, + I DUCHA ŚWIĘTEGO.

Penitent czyni znak krzyża i odpowiada:

Amen.

Po udzieleniu rozgrzeszenia kapłan mówi:

Wysławiajmy Pana, bo jest dobry.

Penitent kończy:

Bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

Kapłan odsyła penitenta mówiąc:

Pan odpuścił tobie grzechy. Idź w pokoju.

Eucharystia

Poza blogiem, Sakramenty

Eucharystia w naszej parafii (kliknij)

To sakrament żywej, prawdziwej, substancjalnej i realnej obecności Jezusa Chrystusa w Kościele. Jezus chcąc pozostać z nami do końca świata pozostał z nami pod postacią chleba i wina. Jest on „źródłem i szczytem całego życia chrześcijańskiego” (KK 11). Dokonuje się podczas niej uwielbienie i składanie dziękczynienia Bogu (to właśnie oznacza po grecku określenie eucharystia). To podczas niej dokonuje się bezkrwawa ofiara Jezusa Chrystusa. Obok chrztu i bierzmowania stanowi jeden z trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Jan Paweł II powiedział, że „Kościół dzięki Eucharystii żyje”, czemu poświęcił swoją ostatnią encyklikę Ecclesia de Eucharistia.

„W Eucharystii w sposób rzeczywisty karmimy się Jezusem, ponieważ Jego boskie Serce wchłania nasze serce w taki sposób, że czyni z niego jedno serce, zespolone z Jego sercem. Zatem Serce Jezusa uzdrowi nasze serce z trawiących je chorób (obojętność, nieufność, złe skłonności, chorobliwe pasje, próżne uczucia, ludzkie ambicje…), sprawi, że będzie ono biło tym samym rytmem, jakim bije Jego serce, dla chwały Boga i pokoju ludzi.”

BŁ. JAKUB ALBERIONE
(1884-1971), apostoł środków społecznego przekazu, założyciel paulistów.

Kiedy nastąpiło ustanowienie Eucharystii?

Pan Jezus, świadomy swojej męki i śmierci (por. J 13, 1) obmył swoim uczniom nogi, dał im przykazanie miłości i na dowód tej miłości ustanowił ją jako pamiątkę swojej męki, śmierci i zmartwychwstania, nakazując, aby czynili to „na Jego pamiątkę”. Opisuje to ustanowienie jedno z najstarszych świadectw, 1 List św. Pawła Apostoła do Koryntian: „Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę». Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.” (1 Kor 11, 23-26). W czasie każdej Eucharystii wypełniamy polecenie Pana, by sprawować tę pamiątkę, uwielbiamy Boga i ukazujemy w wymiarze widzialnym Kościół – pod przewodem pasterza, którym jest kapłan lub biskup (por. KKK 1356-1369).

Jakie są inne nazwy tego Sakramentu?

Katechizm Kościoła Katolickiego podaje następujące nazwy sakramentu (por. KKK 1328-1332):
– Eucharystia; Wieczerza Pańska; Łamanie Chleba; Zgromadzenie eucharystyczne; Pamiątka męki i zmartwychwstania Pana; Najświętsza Ofiara; Święta i Boska liturgia; Komunia; Msza święta.

Z czego składa się każda Msza święta?

Msza święta składa się zasadniczo z 2 głównych części, połączonych ze sobą: z Liturgii Słowa, kiedy słyszymy Słowo, które Bóg do nas skierował i kieruje, oraz z Liturgii Eucharystycznej, kiedy spożywamy Jego Ciało i Krew (por. KKK 1346-1355).

Dlaczego Eucharystii należy się szczególny kult i jak się on wyraża?

Eucharystia jest sakramentem obecności Jezusa. W żadnym innym sakramencie nie jest On tak „dostępny”, jak właśnie pod postaciami chleba i wina. To w tym sakramencie jest obecny, jak naucza Kościół: prawdziwie, substancjalnie i rzeczywiście. Każdy, przyjmując Komunię Świętą przyjmuje całego Jezusa Chrystusa, z ciałem i krwią.

Kult eucharystyczny wyraża się w gestach – przed najświętszym sakramentem się przyklęka, klęczy się podczas adoracji, uczestnicząc w procesjach eucharystycznych czy chociażby praktykując nawiedzenia najświętszego sakramentu. Wielką troską otacza się tabernakulum, czyli szczególne miejsce, gdzie przechowuje się Jezusa dla chorych i cierpiących i dla adoracji przez wiernych.

Dlaczego Kościół i wierzący celebrują Eucharystię?

Za każdym razem, kiedy Kościół celebruje EUCHARYSTIĘ, staje u swego źródła, z którego sam na nowo wytryska. W ofierze Chrystusa, który poświęca się nam cały, jest miejsce na całe nasze życie. Nasza praca i nasze cierpienie, nasze radości, wszystko możemy zjednoczyć z ofiarą Chrystusa. Kiedy w ten sposób się poświęcamy, zostajemy przemienieni: podobamy się Bogu i jesteśmy dla bliźnich jak dobry, pożywny chleb (YouCat 217).

Kto może przystępować do Komunii świętej i jak należy się do tego przygotować?

Komunię świętą może przyjąć każdy, kto został dopuszczony do niej w wieku szkolnym (czyli po 2 klasie), kto pragnie ją przyjąć z wiarą i miłością. Ważne jest, by zawsze przyjmować Jezusa Eucharystycznego z czystym sercem (tj. bez grzechu ciężkiego), w przeciwnym razie konieczne jest przystąpienie do sakramentu pokuty i pojednania. Jeżeli ktoś przyjmie Komunię Świętą w stanie grzechu śmiertelnego, popełnia bardzo ciężki grzech – świętokradztwo.

Ponadto Kościół nakazuje przygotowanie duchowe – przez modlitwę, oraz post od wszelkiego rodzaju pokarmów przez godzinę do przyjęcia Komunii świętej. Osoby starsze, chore mogą ten post pominąć. Lekarstwa i woda tego postu nie łamie.

W jaki sposób Eucharystia jest antycypacją życia wiecznego?

Jezus obiecał swoim uczniom, a wraz z nimi także nam, że pewnego dnia zasiądą z Nim do stołu. Dlatego każda Msza Święta jest „pamiątką Męki, pełnią łaski, zadatkiem przyszłej chwały” (Kanon Rzymski). (YouCat 223).

Powrót do strony: Sakramenty Święte. ⇒

Chrzest

Poza blogiem, Sakramenty

Chrzest Święty.

„Chrzest Święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania. Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie” (KKK 1213)

Chrzest Św. jest sakramentem, w którym przez polanie wodą i wymówienie słów sakramentalnych człowiek otrzymuje odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów przed chrztem popełnionych oraz staje się dzieckiem Bożym i otrzymuje życie wieczne.

Obowiązki rodziców dziecka:
  • przygotowują się do chrztu dziecka;
  • są obecni;
  • publicznie proszą o chrzest;
  • kreślą znak krzyża na czole dziecka;
  • wyrzekają się szatana;
  • składają wyznanie wiary;
  • niosą niemowlę do chrzcielnicy;
  • otrzymują specjalne błogosławieństwo;
  • doprowadzają dziecko po chrzcie do poznania Boga (spowiedź św, I Komunia św., bierzmowanie);
  • są świadkami wiary dla dziecka;
  • przekazują wiarę wtedy, kiedy nią żyją na co dzień;
  • spełniają obowiązki religijne (modlitwa, Msza św., sakramenty św.);
  • razem modlą się z dzieckiem i za dziecko;
  • wyjaśniają dziecku odpowiednie znaki religijne, znaczenie świąt i przygotowują się do nich;
  • obchodzą z dzieckiem rocznice chrztu;
  • świętują dzień Patrona;
  • uczą miłości bliźniego (brak kłótni w domu, sąsiedztwie, pomoc sąsiedzka, przebaczenie, uczciwość szacunek dla starszych);
Obowiązki rodziców chrzestnych:
  • wyznaczeni przez rodziców;
  • przyjęli sakramenty: chrzest, eucharystia, bierzmowani;
  • nie są ojcem ani matką przyjmującego chrzest;
  • należą do Kościoła katolickiego;
  • jeśli są małżonkami, to żyją w sakramentalnym małżeństwie;
  • wyrzekają się szatana;
  • wyznają wiarę Kościoła, w której dziecko otrzymuje chrzest;
  • otrzymują specjalne błogosławieństwo;
  • trzymają świecę i podają białą szatkę do chrztu;
  • pomagają w chrześcijańskim wychowaniu dziecka;
  • prowadzą autentyczne życie chrześcijańskie;
  • żyją wiarą, nadzieją i miłością;
  • modlą się za chrześniaka;
  • kupią odpowiednią do wieku dziecka książkę religijną;
  • zabiorą na pielgrzymkę do sanktuarium;
  • w razie nie wypełniania obowiązków chrześcijańskich przez rodziców zwracają im uwagę.
Informacje szczegółowe związane ze chrztem:
Rodzice dziecka:
  1. Chcąc ustalić datę Chrztu Świętego, należy zgłosić się do kancelarii parafialnej, celem sporządzenia aktu chrztu św. przynajmniej na miesiąc przed planowaną datą chrztu dziecka, przynoszą ze sobą:
  • odpis aktu urodzenia dziecka z USC.
  • dane Rodziców: Imię i Nazwisko, data urodzenia, miejsce zamieszania, data ślubu.
  • dane Chrzestnych: Imię, Nazwisko, adres, wiek oraz zaświadczenie z parafii zamieszkania, że mogą podjąć zadania matki bądź ojca chrzestnego.
  1. Kapłan w kancelarii parafialnej wyda karteczki do spowiedzi św. dla rodziców dziecka i chrzestnych, aby przed tym ważnym dla dziecka i całej rodziny wydarzeniem przystąpili oni do sakramentu Pokuty. Podpisane przez spowiedników karteczki, przynosimy do zakrystii przed Mszą św. w dniu udzielenia sakramentu Chrztu św.
  2. Nie można udzielać sakramentu chrztu św. małym dzieciom bez faktycznej wiedzy rodziców lub wbrew ich woli.
Rodzice chrzestni:
  1. Posiadają zaświadczenie z parafii zamieszkania (nie zameldowania) stwierdzające, że osoby są wierzącymi i praktykującymi katolikami.
  2. Przedstawiają zaświadczenie ważnie odbytej spowiedzi św.
  3. Przynoszą na chrzest świecę i białą szatę.
Page 14 of 14
1 13 14